حمله به حوثی ها

مطبوعات گزارش می دهند که حملات روز پنجشنبه ایالات متحده و بریتانیا علیه حوثی ها در یمن خطر تشدید درگیری فعلی در خاورمیانه را به دنبال دارد. این طرز فکر اشتباه است. درگیری از قبل تشدید شد. سوال این است که آیا ایالات متحده و متحدانش به تلاش‌های حوثی‌های مورد حمایت ایران برای ربودن کشتی‌های تجاری و شلیک به نیروی دریایی ایالات متحده پاسخ خواهند داد؟ صبر پرزیدنت بایدن و ترس او از تشدید تنش در پنجشنبه شب به پایان رسید، زیرا نیروهای آمریکایی و بریتانیایی بیش از 60 هدف را در 16 مکان با بیش از 100 مهمات هدایت دقیق هدف قرار دادند. همانطور که کاخ سفید در بیانیه ای اعلام کرد، حوثی ها از این انبارهای تسلیحاتی، رادارها و سایت های پرتاب برای "به خطر انداختن آزادی ناوبری در یکی از حیاتی ترین آبراه های جهان" استفاده کرده اند. حملات ایالات متحده در نهایت قدرت و بالاتر از همه، اعتبار را پشت سر مقامات ایالات متحده قرار می دهد که هشدار می دهند حوثی ها در صورت ادامه دزدی دریایی خود با "عواقب" مواجه خواهند شد. چندین محکومیت و حتی یک ائتلاف دریایی بین المللی به رهبری ایالات متحده برای محافظت از کشتیرانی، تروریست ها را منصرف نکرد. حوثی‌ها روز سه‌شنبه با ارسال 20 پهپاد و موشک‌های کروز و بالستیک به مجموعه‌ای از کشتی‌های آمریکایی و بریتانیایی و یک کشتی تجاری با پرچم آمریکا، به آخرین نامه توقف و توقف دولت بایدن پاسخ دادند. تروریست ها از نوامبر تاکنون حدود 27 حمله در دریای سرخ انجام داده اند. اگر اخطارهایش تأثیری می گذاشت، آقای بایدن باید پاسخ می داد. حوثی ها اکنون بهای دزدی دریایی خود را پرداخته اند و آنها می گویند پنج نفر از آنها در این حملات کشته شدند. باید دید که آیا حملات آمریکا بازدارندگی رو به زوال آمریکا را در منطقه باز می‌گرداند یا خیر. استراتژی هشدار بدون پیگیری نظامی شکست خورده بود. روز پنجشنبه، حوثی ها با سرکشی پاسخ دادند و قول دادند به حملات ادامه دهند. یک مقام ارشد دولتی گفت: «ما تعجب نخواهیم کرد که پس از اعتصابات شاهد نوعی واکنش متقابل باشیم». حوثی‌ها همچنین ظرفیت نظامی بسیار بیشتری نسبت به حملات روز پنجشنبه دارند. به همین دلیل است که پیام آمریکا باید این باشد که یک حمله دیگر حوثی ها با مجازات شدیدتری مواجه خواهد شد. بدترین پیام این است که پیشنهاد کنید این یک پاسخ یکباره است. مثل همیشه، طرف پشت خشونت در خاورمیانه، ایران است. تهران حوثی‌ها را مسلح می‌کند و اطلاعاتی را برای دریافت بی‌درنگ علیه کشتی‌رانی در دریای سرخ و خلیج عدن فراهم می‌کند. این هفته ایران با توقیف یک نفتکش در سواحل عمان به دزدی دریایی پیوست. هدف کاشتن هرج و مرج است و نه ایران و نه متحدانش در کرملین اهمیتی نمی دهند که قیمت نفت به همان اندازه افزایش یابد. آنها به عنوان صادرکننده نفت سود می برند. کاخ سفید تلاش می‌کند بگوید که خواهان هیچ تعامل نظامی با ایران نیست، اما ایران، از طریق شبه‌نظامیان نیابتی خود، مطمئناً به نظر می‌رسد که خواهان تعامل با ایالات متحده است. قانون اساسي. به عنوان مثال، رو خانا، نماینده مجلس نمایندگان آمریکا، در توییتی نوشت: «رئیس جمهور باید قبل از حمله به حوثی‌ها در یمن و درگیر کردن ما در یک درگیری دیگر در خاورمیانه به کنگره بیاید». او اشتباه میکند. از زمانی که توماس جفرسون تفنگداران دریایی را برای مبارزه با دزدان دریایی کشتیرانی فرستاد، روسای جمهور از زور برای مبارزه با تهدیدات علیه بازرگانی و شهروندان آمریکایی استفاده کردند. حوثی‌ها حدود 130 بار در سراسر خاورمیانه ملوان‌ها و کشتی‌های آمریکایی را به خطر انداخته‌اند. قانون اساسی به فرمانده کل قوا اختیارات گسترده ای می دهد تا بدون نیاز به اجازه از آقای خانا به چنین حملاتی پاسخ دهد. اگر کنگره بخواهد به بازگرداندن نظم جهانی کمک کند، قطعنامه ای در حمایت از حملات آقای بایدن و افزایش بودجه دفاعی تصویب خواهد کرد. هر گونه استفاده از زور خطر تشدید تنش ها را به همراه دارد، اما حوثی ها و ایران این تغییر را آغاز کردند و ناکامی آقای بایدن در پاسخگویی، تنش ها را برای هفته ها تشدید کرده است. تهران در حال آزمایش اراده آمریکاست و روز پنجشنبه با قدرت روبرو شدند. آمریکایی ها و هرکسی که خواهان جهانی صلح آمیزتر است باید امیدوار باشد که این آغاز تصمیم جدید دولت بایدن باشد

It may take more than one military strike to restore U.S. deterrence.

Source: Wall Street Journal