Why AI Will Make Our Children More Lonely 

The good news, says Scott Galloway, is that AI’s economic impact won’t be the catastrophe that so many are predicting

SCOTT GALLOWAY, a founder of companies, board member of others, business school professor and author, is outspoken in his criticism of today’s Big Tech-driven society. At the recent Wall Street Journal CEO Summit in London, he shared some of his views, along with an array of data points, in a wide-ranging, punchy talk with Nikki Waller, coverage chief for life and work at The Wall Street Journal. Edited excerpts follow. The unreal world • WSJ: How will AI change the home and family lives of people in this room? • GALLOWAY: You’ll get richer, and your kids will get lonelier and more depressed. Most of the technologies we’re coming up with, or a lot of them, are pouring fuel on this flame of loneliness, where we’re finding reasonable facsimiles of a relationship. Social creates this illusion that you have a lot of friends, but you don’t experience friendship. A lot of young men are self-selecting out of the real world. They believe they’re learning or investing on a trading app, and that’s just gambling. That’s just an addiction. They think that they are having a relationship when they’re on Discord, or sharing information. They feel rejected on dating apps. If you’re a young man in the 50th percentile or below in terms of attractiveness, you have to swipe right or select 200 women and say, “I’m interested,” to get one match. If you match, you need five matches for it to turn into one coffee, because four of the five women who have a much finer filter in terms of selectivity, they’ll kind of melt away. So most men have to match 1,000 times to get one coffee. And that validates that they are not attractive and not valued in the mating market. I think they’re going to increasingly turn to AIdriven relationships. We have a series of replacements—fueled by technology—for relationships, mentorships, the workplace, friendships, romantic relationships. And in the short term it sort of fills a void. But it’s empty calories, and I think you end up more depressed. We’re mammals, and we’re supposed to be around each other. I worry that there’s a whole cohort of young people, specifically young men, who will withdraw slowly but surely from the world. And the output of that is they become really sh—y citizens. They’re more prone to misogynistic content. They’re less likely to believe in climate change. They don’t develop the skills to read a room and be successful at work. They don’t engage in romantic relationships, so they don’t have kids. • WSJ: How do you solve this in the workplace if you’re a boss? • GALLOWAY: We need systemic solutions. We’ve taken away wood shops, auto shops, metal shops from high schools, and basically told young men in high school to be more like women. “Be organized, disciplined, sit in your seat.” And the education system is highly biased against men. I think the labor force is quite biased against women still, especially once they have children. But the educational workforce is biased against men. Boys are twice as likely to be suspended than a woman on a behavior-adjusted basis, the exact same infraction. A Black boy, five times as likely to be suspended. What you can do as a CEO is, first, drop the fetishization of elite colleges. There’s going to be two female graduates from college in the next five years for every male. And create more on ramps into your company for kids who don’t have traditional college certification. In terms of the workforce, I’m sort of the person that makes HR uncomfortable, because the No. 1 source of retention at a company is if the employee has a friend. I’m a big fan of remote work for caregivers. We should have a new classification of workers: For someone who’s taking care of young children, aging parents, someone who’s struggling with their own health, remote work is a huge unlock. But for people under the age of 40, I think the office is a feature, not a bug. And that is it’s a fantastic place to find friends, mentors and mates. We don’t like to talk about this, but one out of three relationships begins in the workplace. Ninety-nine percent of relationships that began at work are consensual. And we talk about and we publicize some abhorrent behavior, and those people deserve to be in prison. But the people who I find are most righteous about being against workplace relationships are already married. And if you’re going to ask a young person to work 12 hours a day in this competitive economy, where are they supposed to find mates? Work/life balance • WSJ: Gen Z workers, in their first interviews, are asking about work/life balance. What’s the right way to think about that? • GALLOWAY: Work/life balance is a myth. I’ve taught 5,500 students at NYU, and I do a survey. “Where do you expect to be in five years economically?” And something like 90%-plus of them expect to be in the top 1% economically by the age of 30, right? I get it, it’s great. But it means you’re going to have no life other than work, or very little life. I don’t remember my 20s and 30s other than work. It cost me my hair, it cost me my first marriage, and it was worth it. You can have it all. You just can’t have it all at once. If you expect to be in the top 10% economically, much less the top 1%, buck up. Two-decades-plus of nothin but work. That’s my experience The AI future • WSJ: What career advice would you give a young adult right now regarding AI? • GALLOWAY: I’m an AI optimist. But everything in the media on AI is totally catastrophizing. It’s, “This is the nuclear bomb.” I’m like, “That’s not that helpful.” Anytime there’s a new technology it goes through the same arc. There’s some catastrophizing, there’s some job destruction, and then the economy grows and there’s more jobs. Automation destroyed a lot of jobs on the shop floor, the manufacturing floor. But we didn’t anticipate heated seats or car stereos, and we created more jobs. I think AI is going to be enormously accretive for society and our economy. If I were a young person, I would think about which industry does it disrupt, which industry will have the greatest reshuffling of value? Think about targeting disruption. I’m not sure people thought processing power would disrupt cable television. But it did, in the form of Netflix. Netflix’s rise is directly correlated to increase in bandwidth and processing power, because your cable bill kept going up faster than inflation such that you could have Food Networks 3 and 4. So for $12 a month I can get a reasonable facsimile of what was costing me $120 a month. So what’s next? What does AI kill or disrupt? And where would I invest my human capital as a young person? The most disreputable industry in the world—as a function of prices increasing faster than inflation relative to the underlying innovation or lack thereof—is, hands down, U.S. healthcare. I haven’t had health insurance in five years. And when I tell people I don’t have health insurance, it’s like, “You’re a bad citizen. You’re not a good dad.” No, health insurance is nothing but a transfer of wealth from the poor who can’t absorb a big shock to the rich who can. That is ripe for AI to come in and look at you and say, “You know what? You’re better off taking 4% of your salary, putting into the 401(k), using it if you have a healthcare crisis, but not buying insurance.” There’s going to be so many little AI-driven healthcare companies that go after the American healthcare complex. AI for me, if I were 22, 25, 30, and wanted to invest my human capital, I would think, “Where is the real action going to be? A reshuffling of shareholder value?” It’s going to be AI-driven startups in the healthcare space.

چرا هوش مصنوعی فرزندان ما را تنهاتر می کند؟

اسکات گالووی می گوید خبر خوب این است که تاثیر اقتصادی هوش مصنوعی آن فاجعه ای نخواهد بود که بسیاری پیش بینی می کنند.

اسکات گالووی، بنیانگذار شرکت ها، عضو هیئت مدیره سایرین، استاد دانشکده بازرگانی و نویسنده، در انتقاد صریح از جامعه فناوری محور امروزی، صریح است. در اجلاس اخیر مدیرعامل وال استریت ژورنال در لندن، او برخی از دیدگاه‌های خود را همراه با مجموعه‌ای از داده‌ها، در یک گفت‌وگوی پرحجم و سخت با نیکی والر، مدیر پوشش مادام العمر و کار در وال استریت ژورنال به اشتراک گذاشت. گزیده های ویرایش شده در ادامه می آید. دنیای غیر واقعی • WSJ: هوش مصنوعی چگونه زندگی خانه و خانواده افراد حاضر در این اتاق را تغییر خواهد داد؟ • GALLOWAY: شما ثروتمندتر می شوید و فرزندان شما تنهاتر و افسرده تر می شوند. بسیاری از فناوری‌هایی که ما با آن‌ها می‌آییم، یا بسیاری از آن‌ها، سوخت را روی شعله‌ی تنهایی می‌ریزند، جایی که ما در حال یافتن فکس‌های معقولی از یک رابطه هستیم. اجتماعی این توهم را ایجاد می کند که شما دوستان زیادی دارید، اما دوستی را تجربه نمی کنید. بسیاری از مردان جوان خارج از دنیای واقعی خودشان را انتخاب می کنند. آنها معتقدند که در حال یادگیری یا سرمایه گذاری روی یک برنامه تجاری هستند و این فقط قمار است. این فقط یک اعتیاد است آنها فکر می کنند که وقتی در Discord هستند یا اطلاعاتی را به اشتراک میگذارند، رابطه دارند. آنها در برنامه های دوستیابی احساس طرد شدن می کنند. اگر از نظر جذابیت مرد جوانی در صدک 50 یا پایین‌تر هستید، باید انگشت خود را به سمت راست بکشید یا 200 زن را انتخاب کنید و بگویید: «علاقه‌مندم» تا یک مسابقه به دست آورید. اگر مطابقت داشته باشید، به پنج کبریت نیاز دارید تا آن را به یک قهوه تبدیل کنید، زیرا چهار زن از پنج زن که فیلتر بسیار ظریف تری از نظر انتخاب پذیری دارند، به نوعی ذوب می شوند. بنابراین اکثر مردان برای خوردن یک قهوه باید 1000 بار با هم هماهنگ شوند. و این تأیید می کند که آنها جذاب نیستند و در بازار جفت گیری ارزشی ندارند. من فکر می کنم که آنها به طور فزاینده ای به روابط AIdriven روی می آورند. ما یک سری جایگزین داریم - که با فناوری تغذیه می شود - برای روابط، مربیگری، محل کار، دوستی ها، روابط عاشقانه. و در کوتاه مدت یک جای خالی را پر می کند. اما این کالری خالی است و من فکر می کنم که در نهایت افسرده تر می شوید. ما پستانداران هستیم و قرار است در کنار هم باشیم. من نگران هستم که گروهی از جوانان، به ویژه مردان جوان، وجود داشته باشند که به آرامی اما مطمئناً از جهان کنار می‌روند. و خروجی آن این است که آنها واقعاً شهروند خجالتی می شوند. آنها بیشتر مستعد محتوای زن ستیز هستند. آنها کمتر به تغییرات آب و هوایی اعتقاد دارند. آنها مهارت خواندن یک اتاق و موفقیت در کار را توسعه نمی دهند. آنها وارد روابط عاشقانه نمی شوند، بنابراین بچه دار نمی شوند. • WSJ: اگر رئیس هستید چگونه این مشکل را در محل کار حل می کنید؟ • GALLOWAY: ما به راه حل های سیستمی نیاز داریم. ما چوب‌فروشی‌ها، ماشین‌فروشی‌ها، مغازه‌های فلزی را از دبیرستان‌ها گرفته‌ایم و اساساً به مردان جوان دبیرستانی گفته‌ایم که بیشتر شبیه زنان باشند. سازماندهی شده، منظم، روی صندلی خود بنشینید. و سیستم آموزشی به شدت علیه مردان تعصب دارد. من فکر می‌کنم که نیروی کار هنوز نسبت به زنان کاملاً مغرضانه است، مخصوصاً زمانی که آنها بچه دار شوند. اما نیروی کار آموزشی نسبت به مردان تعصب دارند. احتمال تعلیق پسران بر اساس رفتار تعدیل شده دو برابر بیشتر از زنان است، دقیقاً همان تخلف. یک پسر سیاه پوست، پنج برابر احتمال تعلیق. کاری که شما می توانید به عنوان یک مدیر عامل انجام دهید این است که اولاً از فتیشیزه کردن کالج های نخبه کنار بگذارید. در پنج سال آینده به ازای هر مرد دو فارغ‌التحصیل زن از دانشگاه وجود خواهد داشت. و برای بچه هایی که گواهینامه کالج سنتی ندارند، در شرکت خود بیشتر ایجاد کنید. از نظر نیروی کار، من به نوعی آدمی هستم که منابع انسانی را ناراحت می کند، زیرا منبع شماره 1 حفظ در یک شرکت اگر کارمند دوست داشته باشد. من از طرفداران پر و پا قرص کار از راه دور برای مراقبین هستم. ما باید طبقه بندی جدیدی از کارگران داشته باشیم: برای کسی که از کودکان خردسال، والدین سالخورده مراقبت می کند، کسی که با سلامتی خود دست و پنجه نرم می کند، کار از راه دور یک قفل بزرگ است. اما برای افراد زیر 40 سال، من فکر می کنم که دفتر یک ویژگی است، نه یک اشکال. و این مکان فوق العاده ای برای یافتن دوستان، مربیان و همسران است. ما دوست نداریم در مورد این موضوع صحبت کنیم، اما از هر سه رابطه یکی در محل کار شروع می شود. نود و نه درصد از روابطی که در محل کار شروع شده اند، توافقی هستند. و ما در مورد برخی از رفتارهای منفور صحبت می کنیم و علنی می کنیم و این افراد شایسته زندان هستند. اما افرادی که به نظر من در مورد مخالفت با روابط در محل کار بسیار درستکار هستند، قبلاً ازدواج کرده اند. و اگر از یک جوان بخواهید 12 ساعت در روز در این اقتصاد رقابتی کار کند، قرار است از کجا جفتی پیدا کند؟ تعادل کار/زندگی • WSJ: کارگران ژنرال Z، در اولین مصاحبه خود، در مورد تعادل کار و زندگی می پرسند. راه درست فکر کردن در مورد آن چیست؟ • GALLOWAY: تعادل کار و زندگی یک افسانه است. من به 5500 دانشجو در دانشگاه نیویورک آموزش داده ام و یک نظرسنجی انجام می دهم. انتظار دارید تا پنج سال دیگر از نظر اقتصادی کجا باشید؟ و چیزی در حدود 90٪ به علاوه آنها انتظار دارند که از نظر اقتصادی در 1٪ برتر باشند

او 30 ساله است، درست است؟ متوجه شدم، عالی است. اما این بدان معناست که شما زندگی دیگری جز کار نخواهید داشت یا زندگی بسیار کمی خواهید داشت. من 20 و 30 سالگی را غیر از کار به یاد ندارم. به قیمت موهایم تمام شد، برای اولین بار ازدواج کردم و ارزشش را داشت. تو میتونی همه ی اینا رو داشته باشی. شما فقط نمی توانید آن را یکباره داشته باشید. اگر انتظار دارید از نظر اقتصادی جزو 10 درصد برتر باشید، خیلی کمتر از 1 درصد بالا، بالا بیایید. دو دهه به اضافه هیچ چیز جز کار. این تجربه من است آینده هوش مصنوعی • WSJ: در حال حاضر چه توصیه شغلی به یک جوان جوان در مورد هوش مصنوعی می دهید؟ • گالووی: من یک خوشبین به هوش مصنوعی هستم. اما همه چیز در رسانه ها در مورد هوش مصنوعی کاملا فاجعه آمیز است. این است، "این بمب هسته ای است." من می گویم، "این چندان مفید نیست." هر زمان که فناوری جدیدی وجود داشته باشد، از همان قوس عبور می کند. برخی فاجعه‌آفرینی‌ها وجود دارد، برخی مشاغل از بین می‌روند، و سپس اقتصاد رشد می‌کند و مشاغل بیشتری وجود دارد. اتوماسیون بسیاری از مشاغل را در طبقه مغازه، طبقه تولید، نابود کرد. اما ما صندلی های گرم شونده یا استریو ماشین را پیش بینی نکردیم و مشاغل بیشتری ایجاد کردیم. فکر می‌کنم هوش مصنوعی برای جامعه و اقتصاد ما بسیار مؤثر خواهد بود. اگر من یک جوان بودم، به این فکر می کردم که کدام صنعت را مختل می کند، کدام صنعت بیشترین تغییر ارزش را خواهد داشت؟ به هدف گذاری اختلال فکر کنید. من مطمئن نیستم که مردم فکر میکردند که قدرت پردازش تلویزیون کابلی را مختل می کند. اما این کار در قالب نتفلیکس انجام شد. افزایش نتفلیکس مستقیماً با افزایش پهنای باند و قدرت پردازش مرتبط است، زیرا صورت‌حساب کابل شما سریع‌تر از تورم بالا می‌رفت، به طوری که می‌توانید شبکه‌های غذایی 3 و 4 را داشته باشید. بنابراین با 12 دلار در ماه می‌توانم یک فکس معقول از آنچه برایم هزینه داشت دریافت کنم. 120 دلار در ماه. خب بعد چی؟ هوش مصنوعی چه چیزی را می کشد یا مختل می کند؟ و سرمایه انسانی خود را در جوانی کجا سرمایه گذاری کنم؟ بی‌اعتبارترین صنعت در جهان – به عنوان تابعی از افزایش سریع قیمت‌ها نسبت به نوآوری یا فقدان آن، سریع‌تر از نرخ تورم – مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده است. من پنج سال است که بیمه درمانی ندارم. و وقتی به مردم می گویم که بیمه درمانی ندارم، مثل این است که «شما شهروند بدی هستید. تو پدر خوبی نیستی.» نه، بیمه درمانی چیزی نیست جز انتقال ثروت از فقرا که نمی توانند شوک بزرگی را به ثروتمندانی که می توانند جذب کنند. این برای هوش مصنوعی آماده است که وارد شود و به شما نگاه کند و بگوید: «می‌دانی چیست؟ بهتر است 4 درصد از حقوق خود را بگیرید، 401(k) را وارد کنید، اگر دچار بحران بهداشتی هستید از آن استفاده کنید، اما بیمه نخرید.» بسیاری از شرکت‌های مراقبت‌های بهداشتی مبتنی بر هوش مصنوعی وجود خواهند داشت که به دنبال مجموعه مراقبت‌های بهداشتی آمریکا هستند. هوش مصنوعی برای من، اگر 22، 25، 30 ساله بودم و میخواستم سرمایه انسانی خود را سرمایه گذاری کنم، به این فکر می کردم که «عمل واقعی کجاست؟ تغییر ارزش سهامداران؟» این استارتاپ های مبتنی بر هوش مصنوعی در فضای مراقبت های بهداشتی خواهند بود.