ماشین هوشمند

با وجود ادعاهای قوی در مطبوعات و شبکه های اجتماعی محبوب، هوش مصنوعی هنوز آگاهی ماشینی را توسعه نداده است. با این حال، محققان هوش مصنوعی مدل‌های محاسباتی را توسعه داده‌اند که نشانه‌های خود را از جنبه‌های آگاهی طبیعی می‌گیرند. این مدل ها از این واقعیت الهام گرفته شده اند که آگاهی با یک تجربه یکپارچه همراه است. ما جهان طبیعی را مجموعه‌ای از صداها، رنگ‌ها، اشکال و تصاویر می‌دانیم. مدل‌های دیگر مبتنی بر حافظه فعال هستند که برای درک جهانی از دنیای بیرونی حیاتی است. علاوه بر این، مدل‌های توجه انگیزه زیادی دریافت می‌کنند، زیرا یکی از توانایی‌های هوشیاری درک جهان به عنوان یک کل و تمرکز بر چیزی با جزئیات است. در نهایت، یک حوزه هیجان انگیز تحقیق، تجزیه و تحلیل مدل های فیزیکی، مانند مدل های کوانتومی و انرژی آزاد است. به هر حال آگاهی پدیده ای از دنیای فیزیکی است و باید بتوانیم آن را با ابزارهای مناسب فیزیک مطالعه کنیم. زیست‌شناسی ممکن است به ایجاد آگاهی ماشینی کمک کند، زیرا مدل‌های بیولوژیکی از مدل‌های محاسباتی زیربنای عملکرد ماشین‌های آگاه الهام می‌گیرند. این واقعیت که هوشیاری ممکن است به یک تجربه یکپارچه، توجه و حافظه فعال مرتبط باشد، همگی پیشنهادهای بیولوژیکی هستند. جرالد ادلمن، برنده جایزه نوبل، پیشگام استفاده از ربات ها برای تأیید سازماندهی مغز و تئوری های آگاهی بیولوژیکی بود. اصل راهنما این است که ما فقط زمانی چیزی را خوب می فهمیم که بتوانیم آن را بسازیم. بنابراین، زمانی که بتوانیم آگاهی مصنوعی ایجاد کنیم، آگاهی طبیعی را به خوبی درک خواهیم کرد. مطالعه مهندسی زیستی و بیوانفورماتیک کمک زیادی به درک فرآیندهای بیولوژیکی و علوم اعصاب می کند که زمینه ساز آگاهی است. به عنوان مثال، امروزه محققان به بسیاری از داده های مغز از MRI، سی تی اسکن، الکتروانسفالوگرام و غیره دسترسی دارند. هوش مصنوعی به یافتن مدل های محاسباتی برای توضیح این داده ها کمک می کند و امیدواریم داده های جدید را پیش بینی کند.

***

بحث در مورد هوش مصنوعی و هوشیاری امروزه زنده و حیاتی است. مسئله مهم این است که آیا آگاهی را می توان بر روی رایانه ها یا روبات ها پیاده سازی کرد یا چیزی است که از مدل های محاسباتی فرار می کند و فقط به دنیای زیست شناسی تعلق دارد. آن وقت فقط یک موجود زنده می تواند هوشیار باشد. بنابراین یک ربات، هر چقدر هم که پیچیده باشد، هرگز نخواهد بود. بحث دیگر مربوط به نقش تجسم در آگاهی است: آیا موجودی بی‌جسم مانند رایانه می‌تواند هوشیار باشد یا اینکه یک شی با حسگرهایی برای دیدن و محرک‌هایی که قادر به حرکت، لمس کردن، نگاه کردن و غیره هستند لازم است؟ بر اساس این فرضیه، یک ربات می تواند هوشیار باشد، در حالی که یک کامپیوتر هرگز نمی تواند هوشیار باشد. اما این فرضیه ثابت نشده و بسیاری از علما آن را رد کرده اند. یک موضوع مرتبط به نقش محیط بیرونی مربوط می شود: آیا آگاهی در مغز قرار دارد یا نسبت به محیط اطراف ما است؟ این مسائل از این جهت ضروری است که با واگذاری آنها به انسان، امکان هوشیاری را فقط برای مغز، بدون بدن و محیط بیرونی، انکار می کنند