A poem about CREATION in Omar Khayyam style:

 

The Creation, a mystery so grand,

A tale of the universe’s birth,

A story of how life began,

And spread its wings across the earth.

 

The stars above, the planets below,

The sun, the moon, the sky so blue,

All came to be in one great flow,

A symphony of colours, old and new.

 

The mountains high, the oceans deep,

The forests green, the deserts dry,

All part of nature’s endless keep,

A world that’s vast, yet small in the sky.

 

The creatures that roam, the birds that fly,

The fish that swim, the insects that crawl,

All part of life’s great lullaby,

 A song that echoes through it all.

 

The Creation, a mystery so grand,

 A tale of the universe’s birth,

 A story of how life began,

 And spread its wings across the earth.

 

شعری درباره آفرینش به سبک عمر خیام:

آفرینش، رازی بسیار بزرگ،

داستانی از تولد کیهان،

داستانی از چگونگی آغاز زندگی،

و بالهایش را بر روی زمین گشود.

ستاره های بالا، سیارات پایین،

خورشید، ماه، آسمان بسیار آبی،

همه در یک جریان عالی قرار گرفتند،

سمفونی رنگ های قدیمی و جدید.

کوه ها بلند، اقیانوس ها عمیق،

جنگل ها سبز، بیابان ها خشک،

همه بخشی از نگهداری بی پایان طبیعت،

دنیایی که پهناور و در عین حال کوچک در آسمان است.

موجوداتی که پرسه می زنند، پرندگانی که پرواز می کنند،

ماهی هایی که شنا می کنند، حشراتی که می خزند،

همه بخش از لالایی بزرگ زندگی،

  آهنگی که در همه ی آن طنین انداز است.

آفرینش، رازی بسیار بزرگ،

  داستانی از تولد کیهان،

  داستانی از چگونگی آغاز زندگی،

  و بالهایش را بر روی زمین گشود.