درمان چاقی

تغذیه موش‌ها با ریزدانه‌های خوراکی که برای جذب چربی طراحی شده‌اند، به کاهش وزن آنها کمک می‌کند. روزی، این ریزدانه‌ها می‌توانند در غذاها و نوشیدنی‌های ما برای پیشگیری یا درمان چاقی استفاده شوند. در حالی که داروهای جدید و بسیار مؤثر کاهش وزن مانند Vegovy و Zipbond به بازار عرضه شده‌اند، هزینه بالای آنها و عوارض جانبی متعددشان به این معنی است که هنوز به مداخلات دیگری برای کاهش وزن نیاز است. به همین منظور، یو وو در دانشگاه سیچوان چین و همکارانش ریزدانه‌های خوراکی تولید کردند که چربی را قبل از جذب شدن توسط بدن به دام می‌اندازند. آنها ریزدانه‌ها را از ویتامین E و ترکیبات موجود در چای سبز ساختند، سپس آنها را با آلژینات، نوعی فیبر جلبک دریایی، پوشش دادند. همه این مواد توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تأیید شده‌اند. هنگامی که ریزدانه‌ها وارد معده می‌شوند، پوشش محافظ آلژینات منبسط می‌شود و به چربی‌های هضم شده جزئی در روده اجازه می‌دهد تا وارد فضای داخلی ریزدانه شوند، جایی که به ترکیبات داخل آن متصل می‌شوند. سپس ریزدانه‌ها - همراه با چربی به دام افتاده - در حین حرکات روده دفع می‌شوند.

این تیم میکروبیدها را روی هشت موش که رژیم غذایی حاوی ۶۰ درصد چربی داشتند، آزمایش کرد. پس از ۳۰ روز، موش‌ها به طور متوسط ​​حدود ۱۷ درصد از وزن بدن خود را از دست دادند. در مقایسه، یک گروه جداگانه متشکل از هشت موش که با همان رژیم غذایی پرچرب و بدون مهره تغذیه می‌شدند، هیچ وزنی از دست ندادند و گروه دیگری که مهره نداشتند، رژیم غذایی حاوی ۱۰ درصد چربی را ادامه دادند. موش‌هایی که با میکروبیدها درمان شدند، بافت چربی و آسیب کبدی کمتری نسبت به سایرین داشتند.

محققان همچنین مدفوع موش‌هایی را که با میکروبیدها تغذیه شده بودند، آزمایش کردند. مدفوع آنها تقریباً به اندازه گروه چهارم جوندگانی که با اورلیستات، یک داروی کاهش وزن که جذب چربی را مسدود می‌کند، درمان شده بودند، چربی داشت.

این نشان می‌دهد که میکروبیدها، جذب چربی را در روده حیوانات، درست مانند خود دارو، مسدود می‌کنند. با این حال، برخلاف اورلیستات، این مهره‌ها هیچ عارضه جانبی گوارشی ایجاد نکردند.

ساندر کی ارستن از دانشگاه کرنل در نیویورک می‌گوید: "یکی از دلایلی که [اورلیستات] هنوز خیلی محبوب نیست این است که کنترل روده را بسیار دشوارتر می‌کند." «ما می‌خواهیم چیزی بسازیم که با الگوهای معمول غذا خوردن و حرکت افراد سازگار باشد.» بنابراین این دانه‌های خوراکی می‌توانند جایگزین جذابی باشند - اگرچه هنوز روی انسان آزمایش نشده‌اند.

یک کارآزمایی بالینی با حضور ۲۶ نفر در حال انجام است. وو در بیانیه مطبوعاتی از جلسه انجمن شیمی آمریکا، جایی که نتایج را در ۲۱ آگوست ارائه داد، گفت: «ما پیش‌بینی می‌کنیم که داده‌های اولیه ظرف سال آینده در دسترس قرار گیرد.» کرستن می‌گوید یکی از نگرانی‌ها این است که این ریزدانه‌ها ممکن است در جذب ویتامین‌های محلول در چربی اختلال ایجاد کنند. همچنین مشخص نیست که آیا مردم آنها را جذاب خواهند یافت یا خیر. هر دوی این مسائل در نهایت منجر به از بین رفتن یک رویکرد مشابه شد: یک چربی مصنوعی که بدن نمی‌تواند آن را هضم کند، به نام اولسترا، که در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ به برخی از محصولات غذایی ایالات متحده اضافه شد. اما این محصول به دلیل فروش ضعیف متوقف شد. محققان در نظر دارند این دانه‌های بی‌مزه را که می‌توان آنها را به شکل توپ‌هایی به اندازه تاپیوکا یا بوبا درآورد، به دسرها و چای‌های حبابی اضافه کنند. وو گفت: «ما می‌خواهیم چیزی را توسعه دهیم که با نحوه‌ی غذا خوردن و زندگی مردم سازگار باشد.» 

منبع: نیو ساینتیست